വുഹാനിലെ പൊള്ളുന്ന കഴ്ചകള്
മിനിസ്ക്രീനില് നിന്നും
നെഞ്ചില് തീയായി പടര്ന്ന്
മനം എരിക്കുന്നേരം.....
ഫോണ് നീണ്ട് മുഴങ്ങി..
ഐസൊലേഷന് വാര്ഡിന്റെ
വരാന്തക്ക് എന്തൊരു നീളം!
കൈകള് വിറകൊള്ളാതെ,
മനം പതറാതെ
മുഖാവരണവും
ശരീരം മൂടുന്ന സുരക്ഷാകവചവും
പൊതിഞ്ഞ്,
മൂകത വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ
വാര്ഡില് കാല് പതിഞ്ഞ നേരം
ഉള്ളൊന്നു പതറിയോ...
ആത്മഗതം
ഇല്ല ... ഇനി
കരുത്തുകാട്ടണം.. കരുത്താവണം
പച്ചവിരിച്ച കിടക്ക വിരിയില്
സ്വര്ഗത്തിലേക്കെന്നപോലെ
കണ്ണുയര്ത്തിക്കിടക്കും
കൗമാരക്കാരന്...
ചുരുണ്ടു മടങ്ങിയ വൃദ്ധന്റെ
കരുവാളിച്ച മുഖത്തെ കുഴിഞ്ഞ
കണ്ണുകള്..
പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ട് ജാലകപ്പാളിയിലൂടെ
അലക്ഷ്യമായി കണ്ണു പായിച്ചിരിക്കുന്നൊരമ്മ..
ചുറ്റും ഉയര്ന്ന ചുടുനിശ്വാസങ്ങള്
ഫാനിന്റെ മുരള്ച്ചക്കിടയിലും
പ്രതിധ്വനിയായി കാതുകളില് മുഴങ്ങുന്നു..
കത്തിനില്ക്കുന്ന
വേദനകളും ആകുലതകളും.....
ജീവിതവും മരണവും ഇവിടെ ഒന്നാവുന്നു..
ഒടുവില്
കരുതലിന്റെ കരുത്ത്
താങ്ങാവുമ്പോള്
ജീവന്റെ പുതുനാമ്പുകള് കിളിര്ത്തു തുടങ്ങുന്നു...
പ്രതീക്ഷയുടെ തിരിനാളങ്ങളായ്....