മതത്തിന്റെ വിഷവിത്ത്
മനോഭിത്തിയില് പാകി,
ഭ്രഷ്ട് കല്പ്പിക്കുന്നതാരെ
നീ സ്നേഹിതാ...?
രാഷ്ട്രീയ മത വൈരങ്ങളാല്
കുത്തിമലര്ത്തി നീ
ആരുടെ പ്രാണന്
പൊലിക്കുന്നു സ്നേഹിതാ.....?
അതിരിട്ടു മതില്കെട്ടി
മനസ്സിന്റെ മച്ചിലേക്ക്
ആരില്നിന്നോടി
ഒളിക്കുന്നു മാനവാ...?
നീയറിയാതെ നിന്നെ
നീയാക്കാന് തട്ടിവിളിച്ചവരെയോ,
നിനക്കായ് വിത്തു
വിതച്ചു ഉപ്പു രുചിച്ചവരെയോ?
നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്
നെയ്യുവാനേറെ കിതച്ചവരെയോ
നിനക്കായ് ആദ്യാക്ഷരം പകര്ന്നവരെയോ?
അറിവിന്റെ മുത്തുകള്
മിന്നുന്ന അലയാഴി
നിനക്കായ് തെളിയിച്ചുതന്ന
വിളക്കുകളെയോ...
നിന്റെ കൂടെയിരുന്നു
തോളോടുതോള് ചേര്ന്നു കളിച്ചു
രസിച്ചു കൗമാരകാലം
കഴിച്ചവരെയോ..
തീരാത്ത ജീവിതവ്യഥകളും
പേറി മുള്ളുജീവിതപ്പാത
താണ്ടുന്ന നിന്നെയറിയാത്ത
നീയറിയാത്തവരെയോ....?
വേണ്ടെന്റെ സ്നേഹിതാ
നമുക്കിനി സഹചര്തന്
വേദനയാറ്റി, വേര്പിരിയാതെ
നാഴികകളേറെ നടക്കാം.
മണ്ണളന്നു കൊടുത്തതല്ലേ
ദൈവങ്ങള്ക്കായ്,
മതങ്ങളവിടെ വളര്ന്നു
നല്ല സന്ദേശം പരത്തട്ടെ.
മതങ്ങള് മണ്ണില് ധര്മത്തിന്
സ്നേഹഗാഥകള് തീര്ക്കുവാനല്ലോ
നന്മയുടെ സങ്കീര്ത്തനങ്ങള്
മുഴക്കുവാനല്ലോ
പിന്നെയെന്തിനെന് സോദരാ
വര്ഗീയ മുളകള് പാകി നീ
ചോരച്ച പുഴകള് ചേദമില്ലാതെ
നീലിച്ച ഭൂമിയില് തീര്ക്കുന്നു
എണ്ണിയാല് തീരാത്ത വ്യഥകള് തീര്ത്തു
ആഴമേറും കണ്ണീര്ക്കയങ്ങള് മനസ്സിലുണ്ടാക്കുന്നു,
ഉണങ്ങാത്ത മുറിവുകള് ഹൃത്തിലുണ്ടാക്കുന്നു
വര്ഗീയ മുളകള് പിഴുതെറിയാം
മടിയാതെ നമുക്കിനി മനസ്സില്
സ്നേഹ രാഷ്ട്രീയം വളര്ത്താം
മണ്ണില് സ്നേഹ രാഷ്ട്രം പടുക്കാം.