നോക്കൂ ...

ഞാനീ ക്യാന്‍വാസിനകത്ത് 

വര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ നനഞ്ഞലിഞ്ഞങ്ങനെ

നിന്നെക്കുറിച്ച്

ഓര്‍മ്മയിലുണ്ട്,

മായാത്ത നിന്റെ നിലാവുപെയ്യുന്ന മുഖം

ആകാശത്തിന്റെ പരപ്പും   

ആഴിയുടെ ഒഴുക്കുമുള്ള നിന്റെ 

വറ്റാത്ത പ്രണയം, 

കവിതയുടെ ലഹരി പടര്‍ത്തിയ 

നിന്റെ കണ്ണുകള്‍, 

പാടണമെന്നുണ്ട്,   

ഒരു സൂഫിയും പാടാത്ത വരികളാല്‍

കേള്‍ക്കാത്ത ഈണത്താല്‍

നിന്നെ വരക്കണമെന്നുണ്ട്,   

ഇതുവരെ കാണാത്ത വര്‍ണ്ണത്താല്‍  

എഴുതാത്ത കവിതയാല്‍,

പക്ഷേ പിന്നീടെപ്പോഴോ  

നിന്റെ സമയം തെറ്റിക്കറങ്ങി  

ഓക്ക് മരത്തണലില്‍ കിതച്ചു നിന്നു.

ഭൂമിയില്‍, 

വിളര്‍ത്ത ചന്ദ്രനുതാഴെ  

രാവും പകലും ഒന്നിച്ച് 

നിന്റെ സ്വപ്‌നത്തിന്റെ കസവഴിച്ചു

വെറി പിടിച്ച നീലക്കണ്ണുകള്‍  

നിന്റെ ശരീരത്തിനു വിലയിട്ടു 

പിന്നെ പതിയെ നിന്നെ   

മൗനത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്കെറിഞ്ഞു  

മായ്ച്ചു കളഞ്ഞു  

അങ്ങനെ യങ്ങനെ എല്ലാറ്റിനുമൊടുവില്‍ 

നിയമപുസ്തകവും 

ശ്വാസം മുട്ടി നിന്നപ്പോള്‍  

പൂജാ പാത്രം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച് 

ശിവലിംഗം മുറിച്ചെടുത്തു

ഝാന്‍സി റാണിയായ് നീയും 

ദാലിയുടെ നിറങ്ങളില്‍  

നനഞ്ഞലിഞ്ഞങ്ങനെ...