ഒരു കണക്കിന് നോക്കിയാല്‍
ഹോം നഴ്‌സ് അതിസമ്പന്നയാണ്;
അവള്‍ക്കെത്രയോ വീടുകളുണ്ട്,
കുറേ മുറികളുണ്ട്.
അവയെല്ലാം അവളുടെയുള്ളില്‍ ഉറങ്ങുന്നു.
അവളുടെ സന്ധ്യയും ആകാശവും മാറിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
അവളുടെ ജനാലക്കാഴ്ചകള്‍ ഊഹിക്കാന്‍ പറ്റാത്തതാണ്.
വീടിന്റെ വെളിച്ചവും ജീവനുമാണവളെങ്കിലും
അതിലെ അവസാനത്തെ അംഗം പോലുമല്ല അവള്‍.
കാഴ്ചകള്‍ കഥകളായുറങ്ങുന്നത്
അവളുടെ ഹൃദയത്തിലാണ്.
മുറ്റത്ത് ഉലാത്തുന്ന ശീലമുണ്ട്, ഹോം നഴ്‌സിന്.
മുറ്റത്തിനപ്പുറം അവളുടെ കണ്ണുകളെ വിടാതിരിക്കാന്‍
അവള്‍ ശ്രദ്ധിക്കും.
അവളുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പൂക്കുന്ന
ഇടം കൂടിയാണ് വീടുകള്‍.
അവള്‍ വന്നതിനു ശേഷമാണ്
വീട് പ്രകാശിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്.
ഉണങ്ങിയ ചെടികളെല്ലാം
തളിരിട്ട് പുഷ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതും
നരച്ച സന്ധ്യകള്‍ക്ക് നിറം വെച്ചതും
അവള്‍ ഏഴുതിരിയിട്ട് വിളക്കുവെക്കാന്‍
തുടങ്ങിയതു മുതലാണ്.
ഇരുളിന്റെ ചങ്ങലയില്‍ പെട്ടവര്‍
വെളിച്ചമേറ്റത് അവളിലൂടെയായിരുന്നു.
പുലരിയില്‍ അടുക്കളയില്‍നിന്ന്
രുചികളുടെ മണവും
പാത്രങ്ങളുടെ കിലുക്കവും
കേള്‍ക്കാന്‍  തുടങ്ങിയതും.
അലക്കിയുണങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങളുടെ മണം
ഏറെക്കാലത്തിനു ശേഷം വീണ്ടുമെത്തിച്ചത് അവളാണ്.
അസ്തമിച്ചെന്നു കരുതിയ എല്ലാം അവള്‍
തിരികെയെത്തിച്ചത്
അവള്‍ പോലുമറിയാതെയാണ്.
എണ്ണിയാലും ഓര്‍ത്താലും തീരാത്ത കഥകളുമായി
അവളൊരിക്കല്‍ ചെന്നു കയറും,
അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക്.
അവിടെ കാത്തിരിപ്പുണ്ട്, രാജ്ഞിയുടെ കിരീടം, ചെങ്കോല്‍.
എന്നാലും ശരിക്കും അവളെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന
ഇടമായി അതു മാറുന്നുണ്ടാകുമോ?
അവളുടെ വീട് അവള്‍ തന്നെയായിരുന്നു.
അവളുടെ വീട് അവളെ തിരയുന്നതു പോലെ
അവളും വീടിനെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
അവളുടെ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെയും.