പെരുന്നാളിന് വീട്ടില്
വന്നപ്പോള് പതിയെ തലോടുന്നുമ്മ
ആ വീശലില്
അന്നോളമുള്ള സങ്കടങ്ങള് മാഞ്ഞു
തിരികെപ്പോകുമ്പോള്
കൂവപ്പൊടിയുടെ വെള്ളനിറം
കളിമൈതാനത്തെ കലപില
നാട്ടുപാതയുടെ മണം
കൂട്ടുകാരന്റെ ചിരി
കൂടെപ്പോരുന്നു
വല്യൊരാളായ് വാ എന്ന പ്രാര്ഥനയില്
അവ പാഠപുസ്തകത്തില് ഒളിക്കുന്നു
വീട്ടിലെത്താന് വൈകിയതിന്
സിനിമ കണ്ടതിന്
പള്ളിയില് പോകാത്തതിന്
കാലിലേറ്റ നീറ്റലില്
ഉമ്മായെന്ന് പിടയുന്നതും ഞാന്....
ആരും കാണാത്ത നഗരങ്ങളില്
ആരും ചിരിക്കാത്ത മുറികളില്
ആരും മറക്കാത്ത വേദനകളില്
പറയാനാകാത്ത കടലുകളില്
കരയാനാകാത്ത തേങ്ങലുകളില്
ഉണക്കാനാകാത്ത മുറിവുകളില്
പിന്നെയും പിന്നെയും
ഉമ്മവെക്കുന്നുമ്മ