ഉള്ളറിഞ്ഞ്
ഉരുകിയുരുകി
കരയുമ്പോഴും
അകമറിഞ്ഞ്
ആഴത്തില്
ചിരിക്കുമ്പോഴും
ഹൃദയമറിഞ്ഞു
ഇണയെ പുണരുമ്പോഴും
അമ്മനെറ്റിയില്
ആത്മാവറിഞ്ഞ്
ഉമ്മവയ്ക്കുമ്പോഴും
വിശപ്പറിഞ്ഞ്
ഉണ്ണുമ്പോഴും,
കിനാവറിഞ്ഞ്
ഉറങ്ങുമ്പോഴും
മഴയറിഞ്ഞ്
നനയുമ്പോഴും
പുഴയറിഞ്ഞ്
നീന്തുമ്പോഴും
ശലഭപ്പറക്കലും
നക്ഷത്രത്തിളക്കവും
നിലാപെയ്ത്തും
നിശീഥിനിയും
കൗതുകമിഴികൊണ്ട്
കണ്ടു കണ്ടിരിക്കുമ്പോഴും
നിങ്ങളൊരു കുട്ടിയാണ്.
ശിരസ്സില്
കിരീടമായ് വച്ച
ദുരഭിമാനങ്ങളും
ഉടലില്
മേലങ്കിയായ് ധരിച്ച
ജാഡകളുമഴിഞ്ഞുവീണ്
നിങ്ങളിലൊരു
പച്ചമനുഷ്യന് പൂക്കുന്നത്
അപ്പോള് മാത്രമാണ്
അതിനാലിനിമേല്
കുട്ടികളാവുക
പച്ചയുണരുന്ന കിനാവിലേക്ക്,
ഉണര്ച്ചകളെയും
ഉറക്കുകളെയും
ചെരിച്ചുകിടത്തുക
-എം.പി നജീദ-
പ്രിയപ്പെട്ടവനേ....
ആ ചുവന്ന ഏഴു ദിനങ്ങളില് മാത്രം
ഇത്തിരി നേരമെങ്കിലും
ഒപ്പമിരുന്നാല് മതി
കാരണമില്ലാതെ കോപിക്കുമ്പോള്
മറുത്തു പറയാതിരുന്നാല് മതി
പിരിമുറുക്കം കൊണ്ട് കണ്ണു നിറയുമ്പോള്
നെഞ്ചോടു ചേര്ത്താല് മതി
വേദനകൊണ്ട് മുഖം കറുക്കുമ്പോള്
ഒന്നു തലോടിയാല് മാത്രം മതി
ഇവിടം സ്വര്ഗമാവാന്
എനിക്കത്ര മാത്രം മതി.