മറവിയുടെ മൂടുപടമണിഞ്ഞ്
വാഴ്വിന്റെ നഗ്നസത്യങ്ങള്
മായ്ക്കാന് പാഴ്ശ്രമം
ഓരോ കുമ്പസാരവും
ചിതയെ ദഹിപ്പിക്കുന്ന
ആര്ത്തനാദം
കായലിന് ഓളങ്ങളെ
കടലുവന്നു വിളിച്ചപ്പോള്
ആന്തലില് ഒന്നു നിശ്വസിച്ചു
നിഗൂഢമായി വെച്ചതൊക്കെ
കൊത്തിപ്പെറുക്കി, നുള്ളിനോവിച്ച്
തസ്ക്കരന്റെ വേഷം കെട്ടി
സ്വപ്നത്തില്...
ഇന്നലെകളിലല്ല!
ഇന്നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങളെ
നാളെയുടെ കാവല്പ്പട്ടാളങ്ങളാക്കി
വാഴ്വിന്റെ ഛായാചിത്രം വരച്ചു
അതില് തെളിഞ്ഞത്
ശോണിമയാര്ന്ന മന്ദഹാസം
വിഷാദഛവിയാര്ന്ന്, രാക്കുയിലുകള്
പാടിയ യുഗ്മഗാനങ്ങളില്,
ഓര്മ്മചെല്ലുകള്
***************************************
അജ്ഞതയില്
ആശങ്കയില്ലായിരുന്നു
മാസികകളും, മാസ്ക്കുകളും
വന്ന് അറിവേറിയപ്പോള്
ആയുസ്സിനും അങ്കലാപ്പേറി